นจสังกมติปฏิสันธหนปัญหา ที่ 5

สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีพระราชโองการถามว่า ภนฺเตน นาคเสน
ข้าแต่พระนาคเสนผู้ประเสริฐ สัตว์ยังบังเกิดยังปฏิสนธิอยู่นั้นย่างไปและจะปฏิสนธิได้หรือ
ประการใด
พระนาคเสนถวายพระพรว่า มหาราช ดูรานะบพิตรพระราชสมภาร สัตว์ที่ยังบังเกิด
และปฏิสนธิอยู่นั้น มิได้ย่างไปและปฏิสนธิได้อยู่
พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นกษัตริย์จึงตรัสให้พระนาคเสนอุปมาต่อไป
ฝ่ายพระนาคเสนจึงมีเถรวาจาถวายพระพรอุปมาว่า มหาราช ดูรานะบพิตรพระราช-
สมภาร เปรียบปานดุจประทีปอันเดียวตามอยู่ จะได้มีไฟอื่นหามิได้ บุคคลจะต้องการไฟ
จุดประทีปอื่นอีก ก็ต่อจากประทีปอันตามไว้เดิมนั้น ประทีปเดิมก็มิได้อย่างไป และประทีปดวง
ใหม่ก็ติดโพลงได้ฉันใดก็ดี บุคคลที่ยังจะปฏิสนธิอยู่นั้นมิได้ย่างไปและปฏิสนธิได้ฉันนั้น
พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นกษัตริย์ตรัสว่า โยมอาราธนาขอพระผู้เป็นเจ้าจงอุปมาให้ภิยโย
ภาวะยิ่งกว่านี้
พระนาคเสนมีเถรวาจาถวายพระพรอุปมาว่า มหาราช ขอถวายพระพรบพิตรพระ
ราชสมภาร ดุจศิษย์ไปเรียนเลขและวิชาในสำนักอาจารย์ เลขและวิชาก็มิได้ย่างพ้นจากอาจารย์
ฉันใดก็ดี สภาวะสัตว์ก็มิได้ย่างไปและปฏิสนธิได้ฉันนั้น
พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นประชากรได้ฟังก็ทรงพระโสมนัสตรัสว่า กลฺโลสิ พระผู้เป็นเจ้า
กล่าวถ้อยคำนี้สมควรแล้ว
นจสังกมติปฏิสันธหนปัญหา คำรบ 5 จบเท่านี้